2 september 2018… Een dag die voor 3 renners van UCTB met rood aangestipt stond in de agenda! Martine, Kristof en Pascal mochten de eer van ons team namelijk op het hoogste niveau gaan verdedigen.

Het wereldkampioenschapsavontuur begon voor Martine en Kristof, in gezelschap van Annick en onze teammanager Benny als begeleiders, reeds op woensdag met de afreis naar Italië. Na een lange maar vlotte rit van 11,5u waren zij aangekomen in hun gehuurde huisje in het pittoreske Castelveccana. Zo konden zij zich nog een paar dagen rustig voorbereiden op de wedstrijd van zondag. Een belangrijke schakel in deze laatste voorbereiding was de verkenning van het wedstrijdparcours op donderdag. Het verkennen van de verschillende beklimmingen, technische afdalingen, bevoorradingszones,… bleek op zondag ook van onschatbare waarde te zijn.

Pascal had helaas niet het geluk om het parcours te verkennen want hij kon pas de nacht van vrijdag op zaterdag met het vliegtuig de oversteek maken naar Italië. Voor hem bleef de voorbereiding ter plaatse bij een uurtje losrijden op zaterdag. Maar Pascal had wel een ander voordeel. Hij had namelijk zijn immer goedlachse vriendin Lisa mee, die op zondag ook een cruciale schakel bleek te zijn.

Zondag wedstrijddag! Met starttijden vanaf 7u30 ging de wekker bij de renners en begeleiders al zeer vroeg af. Om 5u aan de ontbijttafel en om 7u al klaar staan in de startboxen. Elke leeftijdscategorie startte in een aparte startbox om de 7 minuten. Zo startte Pascal als eerste in de categorie 35-39 jaar om 7u37, Kristof als tweede in de categorie 40-44 jaar om 7u44 en Martine als derde in de categorie dames 40-49 jaar om 8u19. Lisa zorgde aan de start voor de nodige foto’s en nam nog wat kledij en toebehoren aan van onze renners, zodat zij perfect op weg konden voor een zware rit van 130 km met 1950 hoogtemeters. Ongeveer halfweg het parcours stonden Benny en Annick met de bevoorrading, zodat onze renners helemaal niets te kort kwamen. Opnieuw weer alles tot in de puntjes geregeld bij UCTB!

De koers dan… De eerste zware klim kwam er al aan na 12 km. Veel inlooptijd was er dus niet voorzien, waardoor de benen onmiddellijk vol aan de bak moesten. En dat hebben de renners geweten… Zowel Pascal als Kristof waren elk in hun categorie goed vertrokken en gingen initieel vlot mee de eerste klim naar boven, maar het tempo werd richting de top door de Italianen zo verschroeiend hoog gelegd dat zij ongeveer een kilometer voor de top de eerste groep moesten laten rijden. Zo kwamen zij in een achtervolgende groep terecht en dat voor heel de wedstrijd. De kopgroep was gaan vliegen. Het was vanaf dan kwestie van goed mee rond te draaien, op de beklimmingen en in de afdalingen goed positie te kiezen, goed te eten en te drinken en zo snel mogelijk de finish te bereiken. De grootste obstakels bleken uiteindelijk nog de heel technische en gevaarlijke afdalingen te zijn. Kristof gaf na de wedstrijd ook aan dat de parcoursverkenning op donderdag hem zeker geholpen had hierbij.
Martine was ondertussen ook onderweg en zij heeft, zoals het hele seizoen, weer een fantastische wedstrijd gereden. Op de beklimmingen heeft ze soms haar eigen tempo moeten zoeken, maar zoals de oude wielerwijsheid het dicteert worden de prijzen uitgedeeld aan de meet. En dat moet je niet leren aan een ervaren rot als Martine.
De meet kwam ondertussen voor Kristof en Pascal na dik 3u30min in zicht. Richting finish moesten de renners in de laatste 3 kilometer nog een stevige helling verbijten en bijten was het! Pascal heeft de laatste beklimming aangevat met een groep van ongeveer 60 renners en is met een laatste krachtinspanning als 11^e renner van zijn groep over de streep gebold. Verdict: 45^e plaats en 4^e Belg van zijn categorie.
Kristof heeft op de laatste beklimming ook nog eens een laatste finale cartouche uit zijn trukendoos gehaald en nog heel wat renners opgerold. Eens te meer is gebleken dat je Kristof nooit mag onderschatten! Verdict: 44^e plaats en 4^e Belg van zijn categorie.
En Martine? Daar stonden wij allemaal aan de streep ongeduldig op te wachten. We wisten namelijk dat zij in de running was voor een podiumplaats en het was dus vol spanning wachten op haar aankomst. Iedere keer als we een oranje vlek zagen in de verte dachten we dat Martine in aantocht was, maar het bleek telkens een andere renner te zijn. Tot we plotseling een oranje schicht zagen die met de guidon vanonder richting finish denderde. Maar niemand was zeker van haar plaats... Het was heel moeilijk om alle renners en rensters van de verschillende categorieën uit elkaar te halen, dus moesten we afwachten tot de bekendmaking van de officiële uitslag. Uiteindelijk verdict: 4^e plaats en 1^e Nederlandse.

Aan de finish enkel maar blije UCTB-gezichten! Voor Kristof en Pascal was het hun eerste WK, maar ze hebben tussen al dat grote geweld, ex-profs en grote kleppers op internationaal niveau toch sterk hun mannetje gestaan. Ze hebben er zelfs meerdere achter hen gelaten. Voor Martine was het al haar 4^e WK en is het net geen podiumplaats geworden, maar was het toch een fantastische bekroning voor haar uitmuntende seizoen! Een klasse apart waar UCTB heel fier op is!
Maar we mogen zeker ook niet de omkadering vergeten. Zonder Benny, Annick en Lisa was dit allemaal niet mogelijk geweest. Benny als de pater familias, Annick als de hoeder van haar schaapjes en Lisa als de vastlegger van het gebeuren voor het nageslacht.